We walk and walk, all we do is walking. Everybody is walking. Everybody is the same.
The same, really? Are we the same? All of us? On the point of walking, yes we are..
How awful is that? the same, all, the same..
Nobody wants to be the same anymore, BE DIFFERENT, is what we all should be, different.
But when we are all different, we are the same, because we are different?
nobody is different anymore, because we are all different.
Everybody needs to be different it's the only way to seperat yourself from everyone.
Except in this time we are all trying to be different and distinguish ourselfs from each other.
So it makes no sense to be different when everybody is already trying to be different.
Maybe we should just return to earth. Land with our feet on the ground.
Be simple is currently the only way to be different and not the same..
30 januari 2011
19 januari 2011
Later
Rond deze tijd in ons leven zouden we erachter moeten komen wat wij later gaan doen.
Hartstikke leuk, maar wat is later eigenlijk? Een uur later, een dag later, een jaar later, een decennium later?
Ik weet het niet, later is vooral de toekomst, maar wat is dan de toekomst? Later dus?
Stel de toekomst zou morgen zijn en morgen is vandaag, dan is het opeens geen toekomst meer. Toekomst is dus eigenlijk ook maar iets dat onverklaarbaar is.
Iets waar we het graag over hebben en iets dat we graag willen, maar waar we zelden aan toekomen.
Waarom komen we nooit toe aan de toekomst? Waarom zeggen mensen maar zelden; "dit is mijn toekomst zoals ik het ooit, jaren geleden, voor mij zag, ik heb het gehaald!"
Misschien wel omdat het lastig is zolang vooruit te plannen om dat ene doel, die toekomst, te halen.
Er zullen altijd dingen tussen doorkomen en dan gaan we die dingen doen en daardoor raakt het doel uitzicht, is de toekomst voorbij en weggevaagd. Bam, daar sta je dan jaren later.
Doel mislukt, leven gaat door, je blijft leven, maar je doel, dat is mislukt zonder dat je het door had, je bent meegegaan in de sleur die "het leven" heet.
Je bent te zwak geweest om je te richten op dat doel. Net als al je medemensen zal je er altijd spijt van hebben, al zal je leven doorgaan, maar het doel heb je nooit bereikt.
Altijd maar blijven uitstellen en nooit DOEN, doorbreek dit nou eens een keer. Doe wat je altijd al hebt willen doen, dat maakt gelukkig.
Stel mijn later zou over 15 jaar zijn, hoe zou mijn leven er dan uitzien?
Ik ben 30 jaar oud, zou een baan, een eigen huis, misschien een vrouw en kinderen hebben?
Typisch een huisje, boompje, beestje verhaaltje en dat lijkt me maar niks. Het is niet mijn ding zoals ik er nu naar kijk.
Het probleem is alleen dan, wat is wel mijn ding, wat wordt wel mijn later? Wat word mijn toekomst, mijn doel voor over 15 jaar? Dat weet ik nog niet.
Later blijft lastig. Het enige dat zeker is, is dat vandaag ons naar morgen zal brengen en morgen later is.
Hartstikke leuk, maar wat is later eigenlijk? Een uur later, een dag later, een jaar later, een decennium later?
Ik weet het niet, later is vooral de toekomst, maar wat is dan de toekomst? Later dus?
Stel de toekomst zou morgen zijn en morgen is vandaag, dan is het opeens geen toekomst meer. Toekomst is dus eigenlijk ook maar iets dat onverklaarbaar is.
Iets waar we het graag over hebben en iets dat we graag willen, maar waar we zelden aan toekomen.
Waarom komen we nooit toe aan de toekomst? Waarom zeggen mensen maar zelden; "dit is mijn toekomst zoals ik het ooit, jaren geleden, voor mij zag, ik heb het gehaald!"
Misschien wel omdat het lastig is zolang vooruit te plannen om dat ene doel, die toekomst, te halen.
Er zullen altijd dingen tussen doorkomen en dan gaan we die dingen doen en daardoor raakt het doel uitzicht, is de toekomst voorbij en weggevaagd. Bam, daar sta je dan jaren later.
Doel mislukt, leven gaat door, je blijft leven, maar je doel, dat is mislukt zonder dat je het door had, je bent meegegaan in de sleur die "het leven" heet.
Je bent te zwak geweest om je te richten op dat doel. Net als al je medemensen zal je er altijd spijt van hebben, al zal je leven doorgaan, maar het doel heb je nooit bereikt.
Altijd maar blijven uitstellen en nooit DOEN, doorbreek dit nou eens een keer. Doe wat je altijd al hebt willen doen, dat maakt gelukkig.
Stel mijn later zou over 15 jaar zijn, hoe zou mijn leven er dan uitzien?
Ik ben 30 jaar oud, zou een baan, een eigen huis, misschien een vrouw en kinderen hebben?
Typisch een huisje, boompje, beestje verhaaltje en dat lijkt me maar niks. Het is niet mijn ding zoals ik er nu naar kijk.
Het probleem is alleen dan, wat is wel mijn ding, wat wordt wel mijn later? Wat word mijn toekomst, mijn doel voor over 15 jaar? Dat weet ik nog niet.
Later blijft lastig. Het enige dat zeker is, is dat vandaag ons naar morgen zal brengen en morgen later is.
Abonneren op:
Posts (Atom)