Toen ik vanmiddag over een blad heen reed vroeg ik me af hoe het met dit blad ging.
Had het een gelukkig leven gekend? Het was een mooie geel blad. Aangetast door de afgelopen herfst.
Het blad had een leven gekend, het leven van heen en weer zwiepen aan de tak van een boom.
Het had regen en wind doorstaan, hevige zonneschijn was ook geen probleem.
Tot het moment daar was en de laatste wind woei. Voor eens en altijd had het blad zich laten overmeesteren. Het blad zal nooit meer aan de tak hangen waar het altijd hing maar zal voor eens en altijd zweven door de lucht.
Het blad zal botsen, tegen mensen, het zal vele malen overreden worden tot de wind het blad daar weg van voert. Het leven zal nooit meer zijn zoals het eens was.
De wind is nu zijn heerser geworden. Tot die eens zal liggen.
Want zodra de wind ligt zal dit blad liggen.
Na de val van dit blad zal daar iets opstaan. Een prachtige boom zal daar herrijzen net zo mooi als dit blad.
11 november 2010
09 oktober 2010
Nature dies..
Winter is standing for our doors. It's getting every day colder and colder.
We all hope snow arrives soon.
Nature is dieing. We can see it, leaves are turning red or brown and some are already bare.
You can also see it on streets, the are deserted. People are hiding for the dark, dangerous days. They are looking for shelter.
Nature has given a chance to prepare you for this.
Because weeks ago I was cycling, and cycling, and everywhere I looked, I saw weird things.
It was already autumn, but why does it all look so green? I thought that day.
Everywhere I saw green, green grass, green trees, beautiful flowers, like it was spring.
People were outside, children were playing, families were having a picnic.
Some men were mowing there lawns. Others were painting the houses.
Then I thought nature was upset. But with the knowlegde of now, I know what it was. It was the last chance of nature.
The last chance to build and prepare your shelter and enjoy the last beautiful days of this year before the real dark autumn begon.
Now it's started.
For them who didn't took the chance that nature has given, there are some rough times ahead.
Those who are alone now, will be alone till spring arrives, when Nature will be born again.
02 oktober 2010
IJsbaanmeisje
Daar was het weer, het fenomeen meisje.
dit keer niet op een vliegveld, maar op een koude kille ijshal, die ditmaal niet zo kil was door de warmte die zij uitstraalde.
Daar waren zij, op het ijs staande in het rood, ze waren prachtig, maar wie was wie?
en waar kwamen ze vandaan? ik had geen idee. Eigenlijk wou ik nog helemaal niet het ijs op, ik vroeg voor de hal binnen gingen nog even of we niet moesten lopen, maar helaas dat was al te laat we konden er niet meer uit.
Daar zat ik dan gevangen in een hal. Waar zij ook was, wat was zij fantastisch. Maar ik zou haar toch nooit leren kennen? De kans dat ik in gesprek met haar zou komen was te klein, ik moest het uit me hoofd zetten. Onderwijl het aankleden en spullen aantrekken boog ik toch telkens mijn hoofd, even kijken of ze daar nog reed.
Wonderbaarlijk bleef ze maar rijden, terwijl ik ondertussen mijn eerste meters op het ijs maakte.
Iedere keer dat ik langs haar reed hoopte ik dat ze onverwachts achterom zou kijken, en ik even een glimlach op kon zetten. Helaas valse hoop. Tot ik onverwachts rechtovereind reed en haar trainingsgroep mijn oranje met witte bril nogal interessant leek te vinden, maar helaas, ik kreeg geen waardig blik van haar.
Ze stapte het ijs af en de hoop was weg, alsof je met een pincet door een ballon heen prikt, alle hoop schiet weg. Nu konden we de gedachte wel weer bij de training houden, zo luidde het voordeel..
Tot 5 tellen later de ballon weer vol lucht werd gepompt en het gat gedicht werd.
Ze kwamen het ijs weer op voor wat later een korte training bleek.
En voor de tweede maal vervloog de hoop, mijn training was over.
Hoe het gebeurde weet ik niet, maar het gebeurde, haar training was ook over.
Alsof het voorbestemd was, ging ik zitten, met een tas die onhandig voor mij lag. De gedachte was, van welke idioot was die tas wel niet verdomme!
Tot bleek dat dit de prachtigste idioot ooit was, het prachtigste denkbare meisje op schaatsen kwam naast mij zitten, het zou toch niet waar zijn?
Het was waar, en het gesprek volgde, over ijsbanen tot tijden, zij was beter, zoals zij in alles beter zou moeten zijn.
dit keer niet op een vliegveld, maar op een koude kille ijshal, die ditmaal niet zo kil was door de warmte die zij uitstraalde.
Daar waren zij, op het ijs staande in het rood, ze waren prachtig, maar wie was wie?
en waar kwamen ze vandaan? ik had geen idee. Eigenlijk wou ik nog helemaal niet het ijs op, ik vroeg voor de hal binnen gingen nog even of we niet moesten lopen, maar helaas dat was al te laat we konden er niet meer uit.
Daar zat ik dan gevangen in een hal. Waar zij ook was, wat was zij fantastisch. Maar ik zou haar toch nooit leren kennen? De kans dat ik in gesprek met haar zou komen was te klein, ik moest het uit me hoofd zetten. Onderwijl het aankleden en spullen aantrekken boog ik toch telkens mijn hoofd, even kijken of ze daar nog reed.
Wonderbaarlijk bleef ze maar rijden, terwijl ik ondertussen mijn eerste meters op het ijs maakte.
Iedere keer dat ik langs haar reed hoopte ik dat ze onverwachts achterom zou kijken, en ik even een glimlach op kon zetten. Helaas valse hoop. Tot ik onverwachts rechtovereind reed en haar trainingsgroep mijn oranje met witte bril nogal interessant leek te vinden, maar helaas, ik kreeg geen waardig blik van haar.
Ze stapte het ijs af en de hoop was weg, alsof je met een pincet door een ballon heen prikt, alle hoop schiet weg. Nu konden we de gedachte wel weer bij de training houden, zo luidde het voordeel..
Tot 5 tellen later de ballon weer vol lucht werd gepompt en het gat gedicht werd.
Ze kwamen het ijs weer op voor wat later een korte training bleek.
En voor de tweede maal vervloog de hoop, mijn training was over.
Hoe het gebeurde weet ik niet, maar het gebeurde, haar training was ook over.
Alsof het voorbestemd was, ging ik zitten, met een tas die onhandig voor mij lag. De gedachte was, van welke idioot was die tas wel niet verdomme!
Tot bleek dat dit de prachtigste idioot ooit was, het prachtigste denkbare meisje op schaatsen kwam naast mij zitten, het zou toch niet waar zijn?
Het was waar, en het gesprek volgde, over ijsbanen tot tijden, zij was beter, zoals zij in alles beter zou moeten zijn.
15 september 2010
Californication
Just love, to this song, it's released in 2000 with an amazing videoclip, the members of the band are in a videogame, just briljant! And in that time very modern!
i would say, just enjoy it, it's an amazing song from an amazing band!
Because we have a bit of a problem with te failure of loading up the video i have to give the youtube link, but enjoy it ; )
http://www.youtube.com/watch?v=YlUKcNNmywk&ob=av3n
12 september 2010
Make your own choise.
I've just posted on twitter: John mayer - Continuum or iphone 4. Who it knows can say it. The intention of this was about what i'm going to make as a blog.
But seconds later i thought NO, damn it! i make the decision, because it's my own blog, so i writ what i want to writ about.
And today is that the subject that we don't do what we wanna do.
We do what we think others want us to do.
The powerful voice we all have is disapeared. We don't stand up for ourselves.
we just listen and follow the leader, who has such a voice that we're all frightened by that one person. We don't say: I AM HOW I AM, SO YOU HAVE TO ACCEPT AND RESPECT THAT!
No, nowadays we say, ok you want it that way, i will do it that way. Because i'm affraid of you.
We don't say anymore let's get togheter and do something about it. Don't accept that your just another dumb sheep that follows its leader while that leader tread you as a slafe. If necessary make a group and undertake action.
The intention of this blog is:
Accept how you are. You don't have to be, just like everyone, gray. If you're purple, go out and be purple.
Don't mind whatever people think of you, you are yourself and so let it be.
But be how you wanna be. And choose what you wanna choose.
But seconds later i thought NO, damn it! i make the decision, because it's my own blog, so i writ what i want to writ about.
And today is that the subject that we don't do what we wanna do.
We do what we think others want us to do.
The powerful voice we all have is disapeared. We don't stand up for ourselves.
we just listen and follow the leader, who has such a voice that we're all frightened by that one person. We don't say: I AM HOW I AM, SO YOU HAVE TO ACCEPT AND RESPECT THAT!
No, nowadays we say, ok you want it that way, i will do it that way. Because i'm affraid of you.
We don't say anymore let's get togheter and do something about it. Don't accept that your just another dumb sheep that follows its leader while that leader tread you as a slafe. If necessary make a group and undertake action.
The intention of this blog is:
Accept how you are. You don't have to be, just like everyone, gray. If you're purple, go out and be purple.
Don't mind whatever people think of you, you are yourself and so let it be.
But be how you wanna be. And choose what you wanna choose.
11 september 2010
9/11
Two Towers, smoke, fire and a black bar with big white letters where on stands: ATTACK.
It's my memory of september the eleventh 2001.
Where I am? I am on a tennis court. Where my brother has his training.
I'm watching tv, and as a six year old kid, i already have noticed that this was bad, very bad.
I didn't know where it was except that it happened in the United States. And in the United States wasn't that the place were my dad is?
Lucky, he was in Chicago, not in New York City. the place where this tragedy happened.
I've been at the place, this summer, where it all happened. Nowadays it's a construction side. The Freedom Tower is planned to come there. But you can still feel the atmosphere of what an hell it most have been there.
We all hope that it will never happen again, but the fear that it might happen again is everywhere and always.
And that's how we now live for nine years between hope and fear.
28 augustus 2010
Daar..
Wist je nog? dat we daar toen liepen? vlakbij het Empire State Building, waar ik jullie kwijtraakte..
Daar lag gister een lijk, een kind van 17 jaar, viel uit een raam, ze was dronken.
We liepen daar, dronken van geluk misschien wel, de blijdschap die we toen daar hadden, hoe mooi alles was, daar ligt nu iemand, de ouders zullen gebroken zijn, het een gruwel plek vinden.. Wij vinden het maar mooi, daar.. Het kan snel veranderen..
Daar lag gister een lijk, een kind van 17 jaar, viel uit een raam, ze was dronken.
We liepen daar, dronken van geluk misschien wel, de blijdschap die we toen daar hadden, hoe mooi alles was, daar ligt nu iemand, de ouders zullen gebroken zijn, het een gruwel plek vinden.. Wij vinden het maar mooi, daar.. Het kan snel veranderen..
18 augustus 2010
Berg II
Belofte maakt schuld. het klopt, het werd geen 14 augustus maar 18 augustus.
Het is inmiddels al 18 dagen geleden dat ik Alpe D'huez voor de 2e keer opreed, in een week.
De gedachtes zoals ik ze me nu nog kan herinneren waren vooral, GAAN GAAN GAAN, verdomme rijden! niet onder de 10 kilometer per uur rijden, staan op die pedalen en gas, kom op onder het uur rijden!
Eigenlijk verrassend eenvoudig en niet spectaculair, al heb je ook weinig kracht om na te denken, alles moet naar je benen.
Met als de gedachte was dit blog dus niet spectaculair, maar belofte maak schuld.
Maar Alpe D'heuz is voor vele een moordenaar die ik heb overwonnen.
Het is inmiddels al 18 dagen geleden dat ik Alpe D'huez voor de 2e keer opreed, in een week.
De gedachtes zoals ik ze me nu nog kan herinneren waren vooral, GAAN GAAN GAAN, verdomme rijden! niet onder de 10 kilometer per uur rijden, staan op die pedalen en gas, kom op onder het uur rijden!
Eigenlijk verrassend eenvoudig en niet spectaculair, al heb je ook weinig kracht om na te denken, alles moet naar je benen.
Met als de gedachte was dit blog dus niet spectaculair, maar belofte maak schuld.
Maar Alpe D'heuz is voor vele een moordenaar die ik heb overwonnen.
22 juli 2010
Berg
Vanaf zaterdag zit ik in Frankrijk. Puur en alleen om dit te doen:
op, af, op, af, op, af, op, af. en dat op een fiets, bij een berg.
Klinkt redelijk eenvoudig, al ben ik toch zeer benieuwd of ik het kan. Waarschijnlijk kan ik het wel, maar hoe kan ik het? snel, langzaam, gemiddeld, slecht, goed, matig?
We zien wel, kan je denken. Maar stiekem wil ik meer, als eerste op de top staan, dat is toch mooi.
Al ben ik niet ongelukkig als dat niet lukt, maar ik ben wel minder gelukkig als het niet lukt. Al zal het vast gezellig zijn daar niet van.
De andere vraag die ik me vooraf stel is, wat ga ik denken als ik daar helemaal alleen omhoog rij. Aan wie denk ik? Denk ik wel aan iemand? Denk ik aan me band die over het asfalt rolt? Dat die het ook zwaar heeft? Of denk ik aan het schaap dat naast de weg zal staan? Denk ik wel aan iets dat ik over een week nog weet? Waarschijnlijk niet.
Jullie zullen het van me horen, dat beloof ik alvast. Vanaf 14 augustus kunnen jullie het verwachten ;-)
op, af, op, af, op, af, op, af. en dat op een fiets, bij een berg.
Klinkt redelijk eenvoudig, al ben ik toch zeer benieuwd of ik het kan. Waarschijnlijk kan ik het wel, maar hoe kan ik het? snel, langzaam, gemiddeld, slecht, goed, matig?
We zien wel, kan je denken. Maar stiekem wil ik meer, als eerste op de top staan, dat is toch mooi.
Al ben ik niet ongelukkig als dat niet lukt, maar ik ben wel minder gelukkig als het niet lukt. Al zal het vast gezellig zijn daar niet van.
De andere vraag die ik me vooraf stel is, wat ga ik denken als ik daar helemaal alleen omhoog rij. Aan wie denk ik? Denk ik wel aan iemand? Denk ik aan me band die over het asfalt rolt? Dat die het ook zwaar heeft? Of denk ik aan het schaap dat naast de weg zal staan? Denk ik wel aan iets dat ik over een week nog weet? Waarschijnlijk niet.
Jullie zullen het van me horen, dat beloof ik alvast. Vanaf 14 augustus kunnen jullie het verwachten ;-)
19 juli 2010
Vliegtuigmeisje
Eigenlijk was het de bedoeling dit blog in het vliegtuig met pen en papier te maken. Helaas was ik te moe en nog voor ik een letter op papier had gezet viel ik in slaap.
Het zou zo moeten gaan, ik vertelde over de eerste keer dat ik haar zag, bij de incheckbalie. Ik stond al in de rij, zij liep net de slalom van lintjes binnen, ik lachte zij lachte. Het oogcontact was daar. Na lange tijd zonder haar te zijn geweest zag ik haar weer bij de gate, de hoop was daar, zou ze hetzelfde vliegtuig nemen? Ik lachte maar eens naar haar, met deze gedachte in me hoofd, ze lachte weer terug! Wat nu? knipogen, nog een keertje lachen, naar haar toe gaan? of niks doen? De laatste was het makkelijkste dus waarom niet, enig nadeel aan het laatste was dat het ook het domste is..
Nu is zij verdwenen, misschien zat ze wel in hetzelfde vliegtuig maar heb ik niet goed genoeg gezocht, misschien zat ze business class? Ach, ze was Française, maar voortaan neem ik altijd een blaadje mee met; naam, E-mail, telefoonnummer, naar het vliegveld, want het is nu al de 2e keer dat dit gebeurd!
Maar 3 maal is scheepsrecht, dus de volgende keer let ik goed op als ik op het vliegveld ben!
Het zou zo moeten gaan, ik vertelde over de eerste keer dat ik haar zag, bij de incheckbalie. Ik stond al in de rij, zij liep net de slalom van lintjes binnen, ik lachte zij lachte. Het oogcontact was daar. Na lange tijd zonder haar te zijn geweest zag ik haar weer bij de gate, de hoop was daar, zou ze hetzelfde vliegtuig nemen? Ik lachte maar eens naar haar, met deze gedachte in me hoofd, ze lachte weer terug! Wat nu? knipogen, nog een keertje lachen, naar haar toe gaan? of niks doen? De laatste was het makkelijkste dus waarom niet, enig nadeel aan het laatste was dat het ook het domste is..
Nu is zij verdwenen, misschien zat ze wel in hetzelfde vliegtuig maar heb ik niet goed genoeg gezocht, misschien zat ze business class? Ach, ze was Française, maar voortaan neem ik altijd een blaadje mee met; naam, E-mail, telefoonnummer, naar het vliegveld, want het is nu al de 2e keer dat dit gebeurd!
Maar 3 maal is scheepsrecht, dus de volgende keer let ik goed op als ik op het vliegveld ben!
14 juli 2010
New York!
Well let's say, it's now wednesdaynight, tomorrow i'm flying to New york.
The city with neon light that shines brighter than the sun.
Buildings as high as heaven!
More people in one street than in hole Netherland.
And i'll be there in that city! It's amazing!
I'm going to there because my dad's 50th anniversary!
50 year's that's a lot of years, it's a half century!
The best part of the story is probally that he just don't know it yet.
At this moment, i'm siting here, he's downstairs and he just don't know it.
But Thursday 15 july, just 1 day before his birthady, we will wake him with the sounds of the song New York from Frank Sinatra! That's so cool!
And at his birthday, he will be dining at his favorite restaurant in New York: Gallagher's steak house!
Well let's say, it's now Thursdaymorning, and het know's it! It's amazing. Today at 12:30PM we will depart from Schiphol to Paris and from Paris we will fly to NEW YORK!
Just an ordinary blog.
An ordinary blog, where should that go about?
Well, let's chouse my day, because that was pretty ordinary.
The day started as every day, you roll out of your bed and take a look at twitter. you see everyone is rolled out of there beds and eating some breakfast. You also eat some breakfast and read something. Then you press the button On and the computer is starting up, after a few minutes your online! You start talking on msn with your friends, probaly the most ordinary conversations in the world:
You: hello
Friend: hi
you: everything ok?
friend: off course with you?
you: nice, with me to!
And than it's boring, probaly because you'r now talking for the 10th time in 10 days with them because it's vacation!
After all this you go do something, could be a game or meeting friends, or just nothing.
Slowly crawled the day to the evening and your diner is ready. After this delicious diner, you gonna watch tv, take a shower and slowly rol your bed in.
And this is the way all the days are going, it's called vacation and most of the people love it!
Well, let's chouse my day, because that was pretty ordinary.
The day started as every day, you roll out of your bed and take a look at twitter. you see everyone is rolled out of there beds and eating some breakfast. You also eat some breakfast and read something. Then you press the button On and the computer is starting up, after a few minutes your online! You start talking on msn with your friends, probaly the most ordinary conversations in the world:
You: hello
Friend: hi
you: everything ok?
friend: off course with you?
you: nice, with me to!
And than it's boring, probaly because you'r now talking for the 10th time in 10 days with them because it's vacation!
After all this you go do something, could be a game or meeting friends, or just nothing.
Slowly crawled the day to the evening and your diner is ready. After this delicious diner, you gonna watch tv, take a shower and slowly rol your bed in.
And this is the way all the days are going, it's called vacation and most of the people love it!
08 juli 2010
129
129, het is een getal. Het zal jullie niet zoveel zeggen, en mij zei het tot vanochtend ook nog niks. Ik zal maar even verklappen waar het voor staat: het zijn het aantal gekochte liedjes op iTunes door mij. 129 nummers, in ongeveer een jaar tijd, kopen. ze zijn gemiddeld 0,99 cent per stuk. het grapje koste mij dus 127,71 euro en de collectie zal alleen maar toenemen!
Ooit begon ik met kopen omdat ik graag op mijn iPod alle juiste "albumcovers" wou zien. Inmiddels is het meer een gewoonte, ik heb geen download programma als limewire meer op mijn computer.
Vaak zijn de nummers het waard, hoe erg ze dan ook variëren, van Guus Meeuwis tot B.o.B. Helaas zitten er soms ook wat miskopen tussen, zo luister ik Don't Stop the Music van Jamie Cullum nooit meer, maar ik heb er toch ooit 0,99 cent voor over gehad. Ach wat is 0,99 cent denk je dan, maar stel al mijn 129 nummers vind ik mislukt, dan gooi je toch aardig wat geld weg. Gelukkig dat de overige 128 nummers vaak gewoon leuk zijn! Daarom ga ik nu even mijn 130ste nummer kopen, en die eer zal het nummer Airplanes krijgen, en dit zal echt een succesvol nummer zijn!
Ooit begon ik met kopen omdat ik graag op mijn iPod alle juiste "albumcovers" wou zien. Inmiddels is het meer een gewoonte, ik heb geen download programma als limewire meer op mijn computer.
Vaak zijn de nummers het waard, hoe erg ze dan ook variëren, van Guus Meeuwis tot B.o.B. Helaas zitten er soms ook wat miskopen tussen, zo luister ik Don't Stop the Music van Jamie Cullum nooit meer, maar ik heb er toch ooit 0,99 cent voor over gehad. Ach wat is 0,99 cent denk je dan, maar stel al mijn 129 nummers vind ik mislukt, dan gooi je toch aardig wat geld weg. Gelukkig dat de overige 128 nummers vaak gewoon leuk zijn! Daarom ga ik nu even mijn 130ste nummer kopen, en die eer zal het nummer Airplanes krijgen, en dit zal echt een succesvol nummer zijn!
02 juli 2010
Sport & Spanning.
Sport & Spanning, het zijn twee dingen die hand in hand gaan.
Iedereen zal het wel eens hebben gehad, er is de volgende dag een belangrijke wedstrijd en je kan niet slapen. Soms heb je dat zelfs als je niet eens zelf hoeft te spelen.
Hoe zouden de spelers van Oranje afgelopen nacht zijn doorgekomen? Werden ze wakker badend in zweet? Wat zou Robben gedroomd hebben? Dat hij de winnende maakt, misschien wel de 1-0, of de 2-1? Droomt ie dan dat Jack van Gelder over de radio schreeuwt: ROBBEN, ROBBEN, ARJEN ROBBEN, WAT EEN GOAAAAAAAAAAAAAL! We zullen het nooit weten..
Waarschijnlijk zal er rond 16:00 uur, op vrijdag 2 juli 2010 nog nooit zo weinig verkeer in Brazilië en Nederland actief zijn geweest. Iedereen zal rond een radio, tv, computer zijn gekluisterd.
Maar niet iedereen heeft zoveel spanning voor deze wedstrijd, die zijn misschien wel helemaal geen fan van voetbal. Die gaan misschien een lekker wedstrijdje korfballen als oranje speelt, want dan is het veld toch leeg. Ook die mensen die gaan korfballen hebben spanning, spanning voor hun eigen potje korfbal.
Iedereen zal het wel eens hebben gehad, er is de volgende dag een belangrijke wedstrijd en je kan niet slapen. Soms heb je dat zelfs als je niet eens zelf hoeft te spelen.
Hoe zouden de spelers van Oranje afgelopen nacht zijn doorgekomen? Werden ze wakker badend in zweet? Wat zou Robben gedroomd hebben? Dat hij de winnende maakt, misschien wel de 1-0, of de 2-1? Droomt ie dan dat Jack van Gelder over de radio schreeuwt: ROBBEN, ROBBEN, ARJEN ROBBEN, WAT EEN GOAAAAAAAAAAAAAL! We zullen het nooit weten..
Waarschijnlijk zal er rond 16:00 uur, op vrijdag 2 juli 2010 nog nooit zo weinig verkeer in Brazilië en Nederland actief zijn geweest. Iedereen zal rond een radio, tv, computer zijn gekluisterd.
Maar niet iedereen heeft zoveel spanning voor deze wedstrijd, die zijn misschien wel helemaal geen fan van voetbal. Die gaan misschien een lekker wedstrijdje korfballen als oranje speelt, want dan is het veld toch leeg. Ook die mensen die gaan korfballen hebben spanning, spanning voor hun eigen potje korfbal.
28 juni 2010
Hetzelfde maar toch verschillend.
Inmiddels is ook in Nederland de zomer gearriveerd. Temperaturen rond de 25 graden zijn hier nu dus ook. Die temperaturen heb ik al ervaren in Kreta. je zou denken, 25 graden hier of daar, wat is het verschil? Dat is een erg groot verschil, het dagelijkse ritme dat ik daar had is fantastisch, iedere dag ging ongeveer als volgt:
opstaan-ontbijten-strand-zonnen-zwemmen-slapen-omkleden-uit eten-slapen
Hier is dat ritme natuurlijk anders, maar ook de zon ervaring is verschillend.
Daar verbrande je voet levend in het warme zand, hier voel ik enkel een hete houten tegel.
Rennend over het zand op zoek naar de koude zee of de koude tegels van de bar.
Hier loop ik kalm de trap af om me ijsje te pakken uit de vriezer.
Natuurlijk is dit een waardeloze vergelijking. Het is ook niet bedoeld als vergelijking.
De bedoeling hiervan mogen jullie ditmaal zelf verzinnen.
opstaan-ontbijten-strand-zonnen-zwemmen-slapen-omkleden-uit eten-slapen
Hier is dat ritme natuurlijk anders, maar ook de zon ervaring is verschillend.
Daar verbrande je voet levend in het warme zand, hier voel ik enkel een hete houten tegel.
Rennend over het zand op zoek naar de koude zee of de koude tegels van de bar.
Hier loop ik kalm de trap af om me ijsje te pakken uit de vriezer.
Natuurlijk is dit een waardeloze vergelijking. Het is ook niet bedoeld als vergelijking.
De bedoeling hiervan mogen jullie ditmaal zelf verzinnen.
25 juni 2010
the first time.
Sometimes you have an idea that sounds amazing!
But after a while you think again about it and than you think, mwah, it's not that good.
That's the problem i got over an million times with making my own blog!
I always thought, now i'm gonna make a blog, but after a while my thought changed to now don't do it, you can't do it good so leave it.
Now i'm glad i just did it and give it a go.
This is the first one and, let's hope many will follow.
Abonneren op:
Posts (Atom)