Vandaag was gewoon niet mijn dag, iemand vond dat ik vandaag niet mijn dag mocht hebben, misschien wel omdat gister zo mooi was. Dat ik vandaag weer even moest ervaren hoe slecht alles ook kan zijn..
Het begon al bij het opstaan, of beter gezegd, het wakker worden, die stomme wekker ging af en ik drukte dat ding uit, en viel weer terug in slaap.
Ik werd weer wakker en dacht, haast, haast, maar ergens in die haast had ik het geluk om op twitter te kijken en te zien dat het eerste uur uitviel, dus van haast, haast werd de gedachte, rust, rust.
Vervolgens moest ik toch echt naar school, door de zeikregen, het was niet eerlijk, waarom regent het altijd op dagen dat ik veel vrije tijd heb..
Eenmaal op school aangekomen, net niet te laat, kom ik bij een dicht lokaal aan, niemand van mijn klas te bekennen, zou het uitvallen?
En ja, twitter bracht mij weer het heugelijke nieuws dat ook deze uren uitvielen..
Maare, he, wacht is, dat betekent, dat ik, dat ik, VRIJ ben!?
Wat fijn ik ben vrij vandaag, wat mooi! Twee keer in die zeikregen fietsen voor niets.. En ondertussen nu ik al weer warm binnenzit regent het nog steeds..
Wat een fijne vrije dag is dit..
Had er geen zonnetje kunnen zijn, en had er echt niemand gister al kunnen zeggen dat ik deze dag vrij zou zijn? Kost dat nou zoveel moeite?
Ondanks dat het nu net half 12 is, weet ik nu al dat dit geen gelukkige dag is, kun je nagaan wat er me nog te wachten staat..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten