Sluipmoordenaar

Inmiddels is het weer maart, voor vele het begin van de Lente.
Je weet wel, van die dagen dat er opeens weer zon is, en geen sneeuw meer.
Dat je de balkondeur open gaat doen omdat het warmer wordt!

Dat is voor vele de maand maart, voor mij echter niet.
In maart heb ik namelijk heimwee, heimwee naar de winter, naar de sneeuw, naar het ijs, naar de kou.
Want Maart betekent voor mij geen begin maar het einde, het einde van 6 maanden lang op bevroren water met ijzers ondergebonden rondjes rijden, heel veel rondjes rijden, bij voorkeur van 400 meter lang.
Maar in Maart worden dit de laatste rondjes van het seizoen..

Al seizoenen lang sta ik opeens op en besef ik: "het is Maart, het einde"
Als een sluipmoordenaar die vanaf Oktober mij begint te zoeken en opeens voor mijn neus staat, dat is Maart.
Helaas is er geen ontkomen aan, de sluipmoordenaar staat al bijna in mijn rug met zijn wapen op mijn benen gericht, klaar om koelbloedig de trekker over te halen, hij schiet, ik geef nog een stuiptrekking en dan is het definitief over, ik ben gesneuveld, het seizoen is gesneuveld, dit is het einde.